Het War Heritage Institute verwelkomt tien voormalige krijgsgevangenen uit de Tweede Wereldoorlog in het Koninklijk Legermuseum

Misschien voor de laatste keer kwamen ter gelegenheid van de 70ste verjaardag van het Verbond  tien krijgsgevangenen uit heel België samen, evenals 200 weduwen en afstammelingen. Het WHI, de nieuwe organisatie voor militair erfgoed en herdenking in België, steunt deze symbolische verjaardag en eert de mannen en vrouwen die voor onze rechten en vrijheden hebben gestreden. De bijeenkomst vond plaats in een uiterst passende omgeving, de Bordiauhal van het Koninklijk Legermuseum, de hal bij uitstek in het teken van de Tweede Wereldoorlog. Om de 75e verjaardag van het einde van dit verschrikkelijke conflict te gedenken, organiseert het WHI in 2019 trouwens een uitgebreide en vernieuwde tentoonstelling. 

Wie zijn de voormalige krijgsgevangenen?

Op 10 mei 1940 wordt België in de oorlog meegesleurd… de 18-daagse veldtocht begint. Koning Leopold III tekent de capitulatie en op 28 mei 1940 legt het Belgische leger de wapens neer. Een deel van het Belgische leger, ongeveer 205.000 manschappen, wordt gevangen genomen.

Te voet, met vrachtwagens, per trein of per binnenschip worden de militairen naar kampen over heel Duitsland overgebracht. De meesten onder hen worden in fabrieken tewerkgesteld, anderen komen terecht in kampen: de Stalags (voor de soldaten) en de Oflags (voor de officieren, die niet tewerk mogen worden gesteld). Van de 205.000 gevangenen keren 130.000 Vlamingen tussen juni 1940 en februari 1941 terug naar België. Van de Walen die ter plaatse zijn gebleven, overlijden er ongeveer 2.000. 1.000 weten te ontsnappen en nog eens 2.000 anderen worden ziek of gewond terug naar huis gestuurd. 70.000 militairen blijven 5 lange jaren vastzitten…

Na de bevrijding van de kampen en bij aankomst in België krijgen deze soldaten verschillende problemen te verwerken. Ze zijn afkomstig uit alle culturele en sociale milieus van het land en trachten hun rechten te laten gelden en steun of een vergoeding te krijgen voor het ondergane leed.

Oprichting van het Nationaal Verbond der Oud-Krijgsgevangenen

Eén man gaat een essentiële rol spelen: Raoul Nachez. Deze in 1907 geboren specialist in radiologie besluit in 1939 dienst te nemen. Hij maakt de 18-daagse veldtocht mee en wordt gevangen genomen. Tijdens zijn gevangenschap beseft hij aan welke moeilijke omstandigheden de krijgsgevangenen worden blootgesteld. In 1943 komt hij terug naar België en gaat dan volop voor wat zijn levensdoel zou worden: de hulp aan en de verdediging van de krijgsgevangenen. De krijgsgevangenen besluiten samen te werken en op 13 september 1947 wordt het Nationaal Verbond van Oud-Krijgsgevangenen in Brussel opgericht. Het Verbond ijvert voor een vlotte re-integratie van krijgsgevangenen, zowel in huiselijke kring als in de maatschappij. De voormalige krijgsgevangenen stichten in heel het land lokale secties. Deze secties vormen provinciale comités of groepen die een belangrijke rol spelen in de toenadering tussen de teruggekeerde krijgsgevangenen en hun medeburgers.

Gezien in de pers... (La Libre Belgique)